«اگر روباه موعظه می‌کند، مواظب غازهای خود باشید!»
«اگر جمهوری اسلامی از
«اعتدال»، «تدبیر»، «امید» و «عقلانیت» سخن می‌گوید، مواظب ایران خود باشید!»
علی لاریجانی، که مدعی فلسفه و حکمت است، امروز در
مراسم تنفیذ، در نقد سیاست‌های بین‌المللی، دو سخن از جهان فلسفه و یک سخن از
جهان حکمت بر زبان آورد که به شکل جالب توجهی، هر سه بر جمهوری اسلامی صادق و
سازگار می‌آیند. علی
لاریجانی در بخش‌هایی از سخنان خود، با انتقاد از سیاست‌ها و تصمیم‌های سازمان
ملل متحد و نهادهای بین‌المللی در قبال مسئله اسرائیل، فلسطین و نیز مسئله هسته‌ای
ایران، سخنان زیر را مورد استناد و استشهاد قرار داد:
«... این امر [تصمیمات سازمان
ملل در قبال مسئله اسرائیل و پرونده هسته‌ای ایران] به تعبیر ولتر، آخرین درجه
فساد است، زیرا به کار بردن قوانین برای ظلم است...».
«... این شرایط ما را به یاد
سخن مارکس می‌اندازد که: «تاریخ همواره تکرار می‌شود؛ ابتدا به صورت تراژدی، سپس به
شکل یک نمایش کمدی...».»
«... آیا مسلمانان، بخصوص
فلسطینی‌های مظلوم، حق دارند به این نصایح، ظنین باشند و این ضرب‌المثل فرانسوی را
مد نظر قرار دهند که: «اگر روباه موعظه می‌کند، مواظب غازهای خود باشید؟!...».
و البته حیف است که یکی دیگر از سخنان بسیار شیوای آقای لاریجانی را در اینجا ذکر نکنم؛ وی در پایان سخنان برادر خود، صادق لاریجانی (صادق آملی لاریجانی) او را با عنوان «حضرت آیت‌الله آملی» مورد خطاب قرار داد؛ که به گمانم بسیار تزویرگرانه، بی‌مزه و تلخ است.
حال من هم می‌خواهم با اجازه فرانسوی‌ها، دخل و تصرفی
در ضرب‌المثل آنها داشته باشم:
«اگر جمهوری اسلامی از «اعتدال»، «تدبیر»، «امید»
و «عقلانیت» سخن می‌گوید، مواظب ایران خود باشید!»
و آیا ایرانیان، حق دارند با توجه به کردار، گفتار و
افکار آقایان حاکم بر جمهوری اسلامی، به این سخنان، ظنین باشند یا خیر؟!
فراموش نکنیم زمانی که محمد خاتمی در فضایی بازتر و
با آرائی بیشتر رئیس جمهور ایران شد، شعارهای او نیز بسیار جدی‌تر بود؛ گفتمان و شعار
محوری محمد خاتمی، «جامعه مدنی» بود که نهایتاً توسط خود او به «مدینة النبی»
تعبیر و تفسیر گردید و خود را صرفاً یک «تدارکاتچی» نامید.
حسن روحانی، که دیروز در مراسم تحلیف، گویا سهواً بیان
داشت «نتیجه
انتخابات برای بسیاری «غافل‌کننده» بود»، با غافل کردن (اغفال) بسیاری با
شعارهای «اعتدال»، «تدبیر» و «امید»، سکان هدایت اجرایی کشور را به دست گرفت؛ اما
در همان سخنان، «اعتدال» را به معنای قرآنی-اسلامی «أمة وسطاً» تعبیر و تفسیر نمود
و این سخن او مورد تأیید و تأکید آقای خامنه‌ای نیز قرار گرفت.
امروز نیز صادق لاریجانی واژگان «عقلانیت» و «حقوق بشر» را تعبیر و تفسیر کرد و «عقلانیت» را با «أولوالألباب» معنا کرد و بیان داشت که
«بنیان‌های حقوق بشر بر معارف اسلامی است».
خلاصه اینکه «اشتراک لفظ، دائم رهزن است»؛ ما نباید
فریب الفاظ را بخوریم؛ هر اصطلاحی، در عرف سیاسی، معنای ویژه‌ای دارد؛ اما وقتی
الفاظ، به صورت مبهم و دل‌بخواهی به کار برده می‌شوند، باید بسیار مراقب رهزنان و
روباهان باشیم.
مراقب باشیم آن‌چنان خوش‌بینانه به دولت «تدبیر و
امید» دل نبندیم که فرجام آن، پشیمانی باشد؛ که در آن صورت، «خودکرده را تدبیر
نیست!»
و البته «سالی که نکوست، از بهارش پیداست»؛ فقط چند واژه برای آشنایی با این «بهار!» کفایت می‌کند:
و البته «سالی که نکوست، از بهارش پیداست»؛ فقط چند واژه برای آشنایی با این «بهار!» کفایت می‌کند:
مصطفی پورمحمدی...
وزیر «دادگستری»...
هیئت مرگ...
هیئت مرگ...
کشتارهای دهه شصت...
دستان خون‌آلود...
به امید یافتن راهی به رهایی از راه آگاهی؛
عباس خسروی فارسانی؛
یکشنبه؛ ۱۳ مرداد ۱۳۹۲
بیشتر بخوانید:
جانکاه‌ترین جلوه‌های جنایت جانیان جمهوری جور و جهل؛ (افزون بر ۱۰۰ عکس تاریخی)
آقای نوری‌زاد؛ جمهوری "اسلامی" رنسانس‌پذیر نیست
-------------------------------------------------------------
دعوت از شما نجیب گرامی؛ در فیس‌بوک به ما بپیوندید:
معرفی و دانلود کتاب:
-------------------------------------------------------------
مردم ایران چوب نفهمی خود را می خورند ، بهتر است بعد از فجایع به سر مردم آمده توسط حکومت ابلهان بر ایشان نگاهی به لانه این حکومتگران یعنی مساجد بیاندازید که هنوز پرند ، پس بدتر از اینها لیاقت مردمی است که نمی فهمند و نمی خواهند بفهمند (بیچاره آن عده قلیلی که می فهمند و غصه وطن را دارند.)
پاسخحذف